Wellington en de Overtocht naar Picton

Inmiddels zijn wij al weer op het Zuidereiland. We hadden slechts een nacht in Wellington maar onze Nederlandse gastheer- en vrouw Carel en Elsbeth verzekerden ons dat je de stad in de halve dag die ons restte wel hebt gezien. Blijkt inderdaad dat je in zo’n kort tijdsbestek toch nog vrij veel kunt zien, als je tenminste niet naar het Te Papa Museum gaat, een absolute must die wij helaas moesten laten schieten.
Annie had een keuze gemaakt en allereerst bezochten we Old St Pauls Cathedral. Een prachtig volledig van hout gebouwd kerkje. Van de buitenkant al een plaatje, maar het binnenwerk is helemaal prachtig om te zien. Daarna met een kabelbaan naar een hoger gedeelte van Wellington voor het mooie uitzicht en de foto’s, voorafgegaan met een autorit door de stad met z’n vele in Victoriaanse stijl gebouwde huizen. Daarna een wandelling door het leuke, overzichtelijke en gezellige centrum van de stad om tenslotte een keuze te maken uit de vele eetgelegenheden die er zijn. Uiteindelijk werd het toch weer pubfood.
Wellinton, hoofdstad van Nieuw Zeeland met een mooi parlementsgebouw. Het is helemaal rond gebouwd wat waarschijnlijk symbolisch moet zijn voor de verruimende blik van de politici, waar men, na de recent gehouden verkiezingen, in spannende afwachting is van de te vormen coalitie. Dat kan een labour of een liberal regering worden. De beslissing daarvan is in handen van één onafhankelijke politicus met het kleinste aantal zetels maar wiens medewerking men nodig heeft voor de meerderheid, hetzij links hetzij rechts. Dat wordt hier de Kingmaker(?!) genoemd. Maar ja, probeer ons politieke systeem ook maar eens uit te leggen aan iemand van een ander land.
Wellington, ook een stad waar men nog de nodige herstelwerkzaamheden van de aardbeving van november vorig jaar uitvoert.
Heeft Auckland als bijnaam ‘The City of Sails’, voor Wellington is dat ‘The Windy City’ en volgens de statistieken is het zelfs de meest winderige stad ter wereld. Maar statistieken zijn wat ze zijn en wij hadden die middag windstil weer en trouwens de volgende morgen bij vertrek met de Interislander naar het Zuidereiland ook.
De overtocht naar het Zuidereiland duurt ongeveer 3 ½ uur en was prachtig. Je vaart eigenlijk maar een klein stukje op wat je open zee zou kunnen noemen (Cook Straits) en voor de rest tussen de heuvels en fjordachtige delen die hier Sounds worden genoemd.
De aankomst is in Picton; een schilderachtig plaatsje waar we vervolgens een paar uur moeten wachten op onze watertaxi naar Lochmara Lodge in de Malborough Sounds. Tijdens dat lange wachten zitten we naast een man die ons vanwege zijn opvallende verschijning op de boot al was opgevallen. We raken met elkaar in gesprek; hij is Maori en zijn naam is Hammy en hij wacht op een andere watertaxi naar het huis van zijn partner. We hebben een lang gesprek over het leven in Nieuw Zeeland en ook de geschiedenis van de Maori. Een wijze man die veel van het leven en de wereld heeft gezien. Soms heb je dat soort ongeplande maar waardevolle ontmoetingen. Bij ons afscheid noemde hij me Bertie; het koosnaampje wat Annie zich in een dolle bui wel eens laat ontvallen.
We stappen in onze watertaxi en zijn de enige passagiers. Onze skipper Sjaen geeft ons de sterk gecomprimeerde versie van de veiligheidsinstructie en we vertrekken voor een korte maar wondermooie vaartocht naar Lochmara Lodge.