Coral Bay en Carnarvon

De rit van Karijina National Parc naar Coral Bay was prachtig en leidde on dwars door de Hamersley Range. We rijden door een gebied met veel variatie in het landschap en wildflowers (begin van de lente). Alleen de laatste 100 kilometers waren eentonig. Coral Bay is eigenlijk één groot caravanpark met ca. 1500 plaatsen. Daarnaast een aantal units waarvan wij er een hadden. Voor zover wij konden inschatten was alles wel zo’n beetje vol. Het is een komen en gaan van de meest uiteenlopende en veelal grote caravans en ook veel mensen die een boot meenemen, om hier te vissen. Coral Bay is precies wat de naam zegt; een koraalbaai met daarin vele mooie vissen. De branding van de oceaan is ver weg, dus het is er veilig zwemmen zeker ook voor kinderen vanwege het langzaam aflopende strand. En anders dan het Great Barrier Reef ligt dit koraal heel dicht onder de kust vlak aan het strand. Ik heb er heerlijk gezwommen en Annie heeft pootje gebaaid. (vanwege de beschadigde knietjes). De volgende morgen hebben we met een glasbodemboot het koraal en de mooie vissen kunnen bewonderen. Prachtige ervaring. Na het middaguur vertrokken we naar Carnarvon; een voor ons inmiddels geringe afstand van zo’n 250 km.
Inmiddels hebben we het warme noorden van Australia achter ons gelaten en begint de temperatuur voor ons wat aangenamer te worden. Maar een fikse onweersbui die we ’s avonds in Carnarvon over ons heen kregen hoefde nou ook weer niet.
Bij binnenkomst in Carnarvon zagen we enkele bananenplantages. Het zijn de wat kleinere bananen te vergelijken met die uit Tenerife en voldoen dus niet aan de richtlijn die de Europeesche Commissie jaren geleden heeft ingevoerd. Maar ze zijn wel veel smakelijker.
Afgezien van de One Mile Jetty (Pier) had Carnarvon verder voor ons niet zo veel te bieden en ook dat liep uit op een teleurstelling. Het ding bleek net vorige week gesloten wegens onveiligheid.
Ooit was Carnarvon de plek van waaruit livestock werd verscheept wat vanuit het achterland per trein werd aangevoerd. Nu gebeurd dat al sinds lange tijd vanuit Fremantle. Die lange pier met de rails zorgde er wel voor dat Carnarvon elk jaar zo’n 100.000 toeristen aantrok. Jammer genoeg werd er geen geld in onderhoud gestoken en nu wordt er dus een beroep gedaan op de Gemeente (Shire) van Carnarvon maar die zijn geen eigenaar. Er stond toevallig een stukje over dit debacle in de lokale krant maar wie nu wel de eigenaar van de pier is werd mij niet duidelijk. Er is in ieder geval wel een Heritage Commissie maar die houdt zich vooral bezig met het instandhouden van het museum, wat natuurlijk allemaal vrijwilligerswerk is. Alhoewel natuurlijk een totaal andere achtergrond, moest ik onwillekeurig toch een beetje denken aan onze eigen Scheveningse Pier. Dus misschien komt het in Carnarvon uiteindelijk toch wel weer goed met die One Mile Jetty!
Wij vertrokken naar Monkey Mia!