Paihia
Door: Bert Goedegebuure
Blijf op de hoogte en volg Bert
03 Oktober 2017 | Nieuw Zeeland, Paihia
Paihia ligt ongeveer 225 km ten noorden van Auckland. De rit er naar toe was prachtig. We reden door een sterk heuvelachtig gebied en na Australië waren we bijna vergeten hoe groen groen kan zijn. Paihia zelf ligt aan een baai met eilandjes, The Bay of Islands genoemd. Onze B&B genaamd Marlin House ligt op een vrij steile heuvel en vanuit onze kamer hebben we een prachtig uitzicht op die baai. Onze gastheer Ray vertelde ons bij het ontbijt (uitsluitend lokale producten) dat cruiseschepen op weg naar Auckland hier eerst aanmeren. Soms wel drie op een dag. Het plaatsje met 800 inwoners wordt dan overspoeld met meer dan 10000 bezoekers en die gaan volgens Ray allemaal naar de two-dollar shop of kopen een ijsje. Eten doen ze natuurlijk op het cruiseschip. Gelukkig voor ons waren er geen cruiseschepen en wij konden rustig door het plaatsje lopen.
De volgende dag besloten we het aan de overkant van de baai gelegen dorp Russel te bezoeken. Een vaartochtje met de veerdienst van ca 15 minuten. Als je nu zo door Russel wandelt dan kun je niet bedenken dat het heel vroeger een nogal bedenkelijke reputatie had. Vanwege haar ideale ligging werd Russel de eerste belangrijke zeehaven voor Nieuw Zeeland (NZ) en werd zelfs de eerste hoofdstad. Dat heeft echter niet lang geduurd. De vele handelaren en walvisvaarders die hier, na 12 maanden op zee, aanmeerden en eens flink de bloemetjes buiten zetten, bezorgden het een slechte reputatie en Russel werd dan ook bekend als “The HellHole of The Pacific”. Niet echt een hoofdstad waardig dus.
Maar dat is inmiddels een paar honderd jaar geleden en nu is Russel een rustig en lieflijk dorpje waar het mooi (en duur) wonen is. We hebben er wat doorheen gewandeld en bezochten het oudste kerkje van NZ en we hebben voor het graf gestaan van de eerste blanke vrouw die in NZ is geboren. Ze stierf in 1907 op 91-jarige leeftijd!
Toen terug met het veerbootje naar Paihia en de Waitangi Treaty Grounds bezocht. Een historische plek waar de eerste verdragen door de verschillende Maori volken met de Engelse kolonisten werden ondertekend. Tot de dag van vandaag nog steeds een politiek issue.
Gelukkig werden wij hartelijk ceremonieel welkom geheten door een groep Maori mannen en vrouwen. Alleen de traditionele neusbegroeting werd ons bespaard.
Terug in onze B&B wachtte ons de volgende morgen weer een heerlijk ontbijt met Ray in de keuken. Ray houdt van mensen om zich heen en is een gezellige prater. Rijk geworden met de verkoop van zijn ‘petfood’ business en daarna - in zijn eigen woorden - “na zes maanden lang alleen maar de hond uitlaten” begon het weer te kriebelen en gingen hij en zijn vrouw Helen in de Hotel en B&B business.
Voor onze volgende bestemming gaf Ray ons nog wat waardevolle tips mee voor onderweg. Het afscheid was allerhartelijks en Annie kreeg nog een stevige zoen op de wang.
De volgende dag besloten we het aan de overkant van de baai gelegen dorp Russel te bezoeken. Een vaartochtje met de veerdienst van ca 15 minuten. Als je nu zo door Russel wandelt dan kun je niet bedenken dat het heel vroeger een nogal bedenkelijke reputatie had. Vanwege haar ideale ligging werd Russel de eerste belangrijke zeehaven voor Nieuw Zeeland (NZ) en werd zelfs de eerste hoofdstad. Dat heeft echter niet lang geduurd. De vele handelaren en walvisvaarders die hier, na 12 maanden op zee, aanmeerden en eens flink de bloemetjes buiten zetten, bezorgden het een slechte reputatie en Russel werd dan ook bekend als “The HellHole of The Pacific”. Niet echt een hoofdstad waardig dus.
Maar dat is inmiddels een paar honderd jaar geleden en nu is Russel een rustig en lieflijk dorpje waar het mooi (en duur) wonen is. We hebben er wat doorheen gewandeld en bezochten het oudste kerkje van NZ en we hebben voor het graf gestaan van de eerste blanke vrouw die in NZ is geboren. Ze stierf in 1907 op 91-jarige leeftijd!
Toen terug met het veerbootje naar Paihia en de Waitangi Treaty Grounds bezocht. Een historische plek waar de eerste verdragen door de verschillende Maori volken met de Engelse kolonisten werden ondertekend. Tot de dag van vandaag nog steeds een politiek issue.
Gelukkig werden wij hartelijk ceremonieel welkom geheten door een groep Maori mannen en vrouwen. Alleen de traditionele neusbegroeting werd ons bespaard.
Terug in onze B&B wachtte ons de volgende morgen weer een heerlijk ontbijt met Ray in de keuken. Ray houdt van mensen om zich heen en is een gezellige prater. Rijk geworden met de verkoop van zijn ‘petfood’ business en daarna - in zijn eigen woorden - “na zes maanden lang alleen maar de hond uitlaten” begon het weer te kriebelen en gingen hij en zijn vrouw Helen in de Hotel en B&B business.
Voor onze volgende bestemming gaf Ray ons nog wat waardevolle tips mee voor onderweg. Het afscheid was allerhartelijks en Annie kreeg nog een stevige zoen op de wang.
-
03 Oktober 2017 - 12:39
Herman En Thil:
Heel anders dan Australie en voor jullie dus ook nieuw. Je kunt je verslagen wel bundelen. Heel boekwerk. Zijn vol interesse. -
03 Oktober 2017 - 13:09
Ina:
Wat een mooi verslag weer, en de foto's niet meer op z'n kop. Kijkt wel makkelijker....!!!! -
03 Oktober 2017 - 13:54
Marijke:
Hallo Annie en Bert, leuk weer jullie verhaal te lezen. En de foto's ook een stuk beter zo. Nog heel veel reisplezier.
-
04 Oktober 2017 - 12:53
Marlies:
Geweldig allemaal!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
